Najlepsze posty napisane przez Bernard

Swarmwise (2013) Książka napisana przez Rick Falkvinge, to jeden z ludzi którzy w Szwecji zakładali pierwszą partię piratów.

Swarmwise (2013) to taktyczny przewodnik po zmienianiu świata za pomocą efektywnej kosztowo metodologii roju. Jest to podręcznik przywództwa, który pokazuje, jak szwedzka Partia Piratów była w stanie pokonać konkurencję, wydając mniej niż jeden procent budżetu wyborczego, i pokazuje, jak każdy pozbawiony pieniędzy i czasu menedżer może skopiować tę metodologię, niezależnie od tego, czy celem jest działalność społeczna, biznesowa czy polityczna.

Strona książki po polsku http://piraci.pl/ksiazki/
Strona książki po angielsku https://falkvinge.net/books/
Strona książki po czesku https://swarmwise.pirati.cz

grafika na licencji CC
https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Rickard_Falkvinge
https://www.google.com/search?q=RICK FALKVINGE&tbm=isch&tbs=il:cl

@raelgraal Mam taką refleksję, co ciekawe związaną z pracami nad tym forum, otóż po jego uruchomieniu wyglądało ono bardzo skromnie, miało tylko cztery kategorie i pomyślałem ze jak ktoś to zobaczy to pomyśli że to jest dopiero raczkująca inicjatywa i ze nie warto tu zaglądać, postanowiłem ze obejrzę jak wygląda tętniące życiem forum czeskiej Partii Piratów i skopiuje ich organizacje. Miałem dobre intencje. Jednak wydaje mi się ze tworząc niepotrzebne zasady i podziały np.: to dla członków, to dla sympatyków. Zasiałem niepotrzebnie ziarno wątpliwości i tylko zniechęciłem ludzi do pisania swoich opinii. Na szczęście piraci są asertywni i poprosili admina o ten wątek /dev/null i tu pojawiły się nowe wpisy. Mój postulat wynikający z tej lekcji to:

A) Nie rób nic na siłę, pozwól rzeczą by rozwijały się we własnym tempie, miej zaufanie do ludzi.

Wolna kultura (ang. "Free Culture") – publikacja autorstwa amerykańskiego profesora prawa Lawrence'a Lessiga, omawiająca zagadnienia praw autorskich i ich ograniczający wpływ na kreatywność. W książce przytoczonych jest wiele argumentów na rzecz rozwoju ruchu wolnej kultury.

Polskie tłumaczenie: http://otworzksiazke.pl/ksiazka/wolna_kultura/
Oficjalna strona książki : http://free-culture.org/

„Kiedy w 2011 roku zaproponowaliśmy autorowi napisanie kilku esejów o historii praw autorskich, ani my, ani on nie wiedzieliśmy, że projekt ten rozrośnie się do takich rozmiarów. Jesteśmy dumni, że udało się doprowadzić te pracę do końca, a książka trafia w Państwa ręce. „Wszystkie prawa zastrzeżone” z pewnością będą lekturą obowiązkową na studiach prawniczych, ale sięgać po nią będą także historycy idei, filozofowie i politolodzy, bo książka Gliścińskiego wychodzi daleko poza wąsko rozumianą historię prawa. Autor na przykładzie praw autorskich pokazuje precyzyjnie i krytycznie, w jaki sposób nowe idee filozoficzne i przemiany technologiczne przekładają się na stworzenie systemu normatywnego, a ten z kolei kształtuje rzeczywistość społeczną, ekonomiczną i stosunki władzy w społeczeństwie. Pokazuje jak dzisiejsza „walka z piractwem” ma swoje korzenie w myśli oświecenia, sporach politycznych okresu rewolucji przemysłowej, przemianach związanych z globalizacją.”
Jarosław Lipszyc

Strona w serwisie prawokultury.pl

Abstrakt: Współczesne technologie ułatwiają demokratyczną partycypację w formie cyfrowej. Partie Piratów roszczą sobie prawo do reprezentowania takiej upodmiotowionej demokracji elektronicznej. W związku z tym w niniejszym opracowaniu badamy, czy Partie Piratów są rzeczywiście ruchami społecznymi praktykującymi i promującymi demokrację elektroniczną. W tym celu zastosowano metodę "realnych utopii", badającą pożądane, realne i osiągalne alternatywne projekty społeczne. Jeśli chodzi o metody, badanie opiera się na analizie wywiadów eksperckich i manifestów politycznych. Badanie wykazało, że Partie Piratów są autentycznymi inicjatywami demokratycznymi, szeroko wdrażającymi zasady i mechanizmy demokracji elektronicznej. Ogólnie rzecz biorąc, badane Partie Piratów sprzyjają partycypacji członków na wszystkich etapach kształtowania polityki. Mimo że Partie Piratów osiągają niskie wyniki wyborcze na urzędy publiczne, ich modele wewnętrznej organizacji demokratycznej i idee polityczne są upowszechniane przez inne partie.

https://www.researchgate.net/publication/333603299_Pirate_Parties_The_Social_Movements_of_Electronic_Democracy_Journal_of_Comparative_Politics

Szok przyszłości (ang. Future Shock) – książka futurologiczna z 1970 roku, napisana przez amerykańskiego futurologa Alvina Tofflera.

Toffler w swojej trylogii obejmującej "Szok przyszłości", "Trzecia fala" i "Zmiana władzy" opisuje przemiany zachodzące w świecie i obejmujące okres od lat pięćdziesiątych do pierwszego ćwierćwiecza XXI w.

Książka wprowadziła do języka potocznego termin „szok przyszłości” określający stan psychiczny jednostek i grup (nawet całych społeczeństw) w okresie przyśpieszenia zmian społecznych, opisywany m.in. jako „szarpiący nerwy stres i dezorientacja, które wzniecamy w ludziach poddając ich zbyt wielkim zmianom w zbyt krótkim czasie”.

Książka wyrosła z artykułu Tofflera „The Future as a Way of Life” (dosł. Przyszłe drogi życia) opublikowanym w magazynie Horizon w lecie 1965 roku. Książka stała się międzynarodowym bestsellerem i sprzedała się w ponad 6 milionach egzemplarzy w ciągu pierwszych 5 lat. Została też szeroko przetłumaczona, w tym na język polski, gdzie także zyskała znaczący oddźwięk

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szok_przyszłości

@3e To będzie test czy forum nadaje się do tłumaczenia testów, nie jestem pewien czy tylko ja mogę edytować posty innych użytkowników, dajcie znać czy możecie edytować ten post - np.: by zrobić korektę.

https://researchportal.helsinki.fi/en/publications/pirate-parties-the-social-movements-of-electronic-democracy

Pirate parties: the social movements of ELECTRONIC DEMOCRACY

Partie Piratów: Ruchy społeczne elektronicznej demokracji

Dmytro KHUTKYY (Kone Foundation Fellow, Helsinki Collegium for Advanced Studies, University of Helsinki, Finland. Contact: khutkw@gmail.com)

2019. This work is published under https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/(the “License”). Notwithstanding the ProQuest Terms and Conditions, you may use this content in accordance with the terms of the License.

Contemporary technologies facilitate democratic participation in a digital form. And Pirate Parties claim to represent such an empowered electronic democracy. Thereby this study examines whether Pirate Parties are actually social movements practicing and promoting electronic democracy. For this aim, the research applies the 'real utopias' framework exploring desirable; viable, and achievable alternative social designs. In terms of methods, the inquiry is based on the analysis of expert interviews and political manifestos. The study revealed that Pirate Parties are genuine democratic initiatives, widely implementing principles and mechanisms of electronic democracy. Overall, the studied Pirate Parties foster member participation at all stages of policy making. Even though Pirate Parties have achieved low electoral results for public offices, their models of internal democratic organization and political ideas are proliferated by other parties.

Współczesne technologie ułatwiają demokratyczną partycypację w formie cyfrowej. Partie Piratów roszczą sobie prawo do reprezentowania takiej upodmiotowionej demokracji elektronicznej. W związku z tym w niniejszym opracowaniu badamy, czy Partie Piratów są rzeczywiście ruchami społecznymi praktykującymi i promującymi demokrację elektroniczną. W tym celu zastosowano metodę "realnych utopii", badającą pożądane, realne i osiągalne alternatywne projekty społeczne. Jeśli chodzi o metody, badanie opiera się na analizie wywiadów eksperckich i manifestów politycznych. Badanie wykazało, że Partie Piratów są autentycznymi inicjatywami demokratycznymi, szeroko wdrażającymi zasady i mechanizmy demokracji elektronicznej. Ogólnie rzecz biorąc, badane Partie Piratów sprzyjają partycypacji członków na wszystkich etapach kształtowania polityki. Mimo że Partie Piratów osiągają niskie wyniki wyborcze na urzędy publiczne, ich modele wewnętrznej organizacji demokratycznej i idee polityczne są upowszechniane przez inne partie.

Key words: democracy; e-democracy; participatory democracy; political parties; social movements.

1 Introduction

1 Wstęp

The modern digitization of public life presumes that democracy can be realized also by online participation in politics. Such electronic democracy can be defined as "the use of information and communication technologies and strategies by democratic actors (governments, elected officials, the media, political organizations, citizen/voters) within political and governance processes of local communities, nations and on the international stage” (Clift 2004). Moreover, Earl and Kimport (2011) argued that Internet allows easier and more cost-effective means for online communication, mobilization for offline protests, e-activism via e-participation instruments, and self-organizing for e-movements. Besides, given the global character of Internet, e-participation can transcend boundaries and evolve at large scale - at regional, national, and even supranational levels. Furthermore, online tools might foster engagement at all stages of policy making cycle, which includes, according to Hood (1998), agenda setting, policy formulation, policy adoption, implementation, monitoring and evaluation.

Współczesna cyfryzacja życia publicznego zakłada, że demokracja może być realizowana również poprzez uczestnictwo w polityce online. Taką elektroniczną demokrację można zdefiniować jako "wykorzystanie technologii i strategii informacyjnych i komunikacyjnych przez aktorów demokratycznych (rządy, urzędników, media, organizacje polityczne, obywateli/ wyborców) w procesach politycznych i rządzenia w społecznościach lokalnych, narodach i na scenie międzynarodowej" (Clift 2004). Co więcej, Earl i Kimport (2011) twierdzą, że Internet umożliwia łatwiejsze i bardziej opłacalne środki komunikacji online, mobilizację do protestów offline, e-aktywizm poprzez instrumenty e-uczestnictwa oraz samoorganizację e-ruchów. Ponadto, biorąc pod uwagę globalny charakter Internetu, e-uczestnictwo może przekraczać granice i rozwijać się na dużą skalę - na poziomie regionalnym, narodowym, a nawet ponadnarodowym. Co więcej, narzędzia internetowe mogą sprzyjać zaangażowaniu na wszystkich etapach cyklu kształtowania polityki, który obejmuje, według Hooda (1998), ustalanie agendy, formułowanie polityki, jej przyjmowanie, wdrażanie, monitorowanie i ewaluację.

In this respect, the Pirate Parties (further - ‘PPs’) are sometimes viewed as a successful experiment in e-democracy. The movement started from the Swedish Piratpartiet, founded on 1 January 2006 (Anderson 2009). They reappropriated the word ‘pirates,’ used by the media to label opponents of intellectual property. At first, they aimed to attract attention to debatable copyright laws, but later their agenda expanded to the themes of civil rights in digital domain and democratic participation. Over 13 years, by the start of 2019, PPs’ presence grew from 1 to over 44 societies (Pirate Parties International 2019). The founder of the movement Falkvinge (2013) defined the initiative as a decentralized, collaborative effort of volunteers who cooperate on a common goal, where the authority is delegated the way that anybody can make almost any decision for the entire organization. But does this statement conform with empirical evidence? To find this out, this study aims to test the normative design of PPs versus the political reality of their internal organization and wider institutional impact. Therefore, this inquiry seeks to answer the research question of whether PPs are social movements of a genuine electronic democracy?

Pod tym względem Partie Piratów (dalej - "PP") są czasem postrzegane jako udany eksperyment w dziedzinie e-demokracji. Ruch ten rozpoczął się od szwedzkiej Piratpartiet, założonej 1 stycznia 2006 roku (Anderson 2009). Przywłaszczyli sobie oni słowo "piraci", używane przez media do oznaczania przeciwników własności intelektualnej. Początkowo ich celem było zwrócenie uwagi na dyskusyjne prawa autorskie, ale później ich program rozszerzył się na tematy praw obywatelskich w domenie cyfrowej i demokratycznej partycypacji. W ciągu 13 lat, do początku 2019 roku, obecność PP wzrosła z 1 do ponad 44 stowarzyszeń (Pirate Parties International 2019). Założyciel ruchu Falkvinge (2013) zdefiniował inicjatywę jako zdecentralizowany, zespołowy wysiłek wolontariuszy współpracujących nad wspólnym celem, w którym władza jest delegowana w taki sposób, że każdy może podjąć niemal każdą decyzję za całą organizację. Ale czy to stwierdzenie jest zgodne z empirycznymi dowodami? Aby się tego dowiedzieć, niniejsze studium ma na celu sprawdzenie normatywnego projektu PP w porównaniu z rzeczywistością polityczną ich wewnętrznej organizacji i szerszego wpływu instytucjonalnego. Dlatego też niniejsze studium stara się odpowiedzieć na pytanie badawcze, czy PP są ruchami społecznymi prawdziwej demokracji elektronicznej?

The next section will illuminate the theoretical background of this inquiiy, the methodological section will specify the research approach and design, the findings section will present the results of the study, and the concluding section will summarize the common patterns of PPs, discuss limitations, and suggest prospects for further studies.

W następnej części przedstawione zostanie teoretyczne tło tego badania, w części metodologicznej - podejście badawcze i projekt, w części dotyczącej ustaleń - wyniki badania, a w części końcowej podsumowane zostaną wspólne wzorce PP, omówione ograniczenia i zasugerowane perspektywy dalszych badań.

2 Literature review

2 Przegląd literatury

As organizations pursuing activities for social change rather than seeking electoral victoiy in the government Pirate Parties can be more closely associated with social movements than with traditional political parties. In this context, Almqvist (2016) viewed PPs as alternative social movements realizing subpolitics (or sub [system] politics), enacted outside of the institutionalized political system, and subactivism, practices of personal empowerment However, as long as PPs’ goals require legal change, they do aim to affect the state, regardless of being within or outside power structures. This accords with Tilly’s (1984) definition of real social movements as sustained interactions among authorities and challengers. Although, the combination of PPs’ protest and electoral activities reflects the highlighted by Goldstone (2003) organic interplay between social movement and political parties. Burkart (2014) also admitted that PPs both engage in the political system directly and act as a counterhegemonic movement contesting corporate and state power.

Jako organizacje realizujące działania na rzecz zmiany społecznej, a nie dążące do zdobycia wyborczej wiktorii w rządzie, Partie Piratów mogą być ściślej kojarzone z ruchami społecznymi niż z tradycyjnymi partiami politycznymi. W tym kontekście Almqvist (2016) postrzegał PP jako alternatywne ruchy społeczne realizujące subpolitykę (lub sub [system] politics), realizowaną poza zinstytucjonalizowanym systemem politycznym, oraz subaktywizm, czyli praktyki osobistego upodmiotowienia. Jednak tak długo, jak cele PP wymagają zmian prawnych, dążą one do oddziaływania na państwo, niezależnie od tego, czy znajdują się w strukturach władzy, czy poza nimi. Jest to zgodne z definicją Tilly'ego (1984) prawdziwych ruchów społecznych jako trwałych interakcji między władzą a przeciwnikami. Chociaż połączenie działań protestacyjnych i wyborczych PP odzwierciedla podkreślaną przez Goldstone'a (2003) organiczną interakcję między ruchem społecznym a partiami politycznymi. Burkart (2014) również przyznał, że PP zarówno bezpośrednio angażują się w system polityczny, jak i działają jako ruch kontrhegemoniczny kontestujący władzę korporacyjną i państwową.

PPs as social movements can be classified in several aspects. Postill (2018) linked the rise of digital activists of PPs with the new protest movements. Taking into account PPs’ aim to affect only certain policies, they can be labelled as reformative social movements - according to the classification by Aberle (1966). Considering that they operate inside the existing institutional boundaries, in Wright’s terminology (2011) they can be also referred to as targeting a transformation via a symbiotic metamorphosis - a social democratic evolutionary adaptations using state institutions. In the digital aspect, Edick (2015) compared PPs to the Net Party in Argentina and Podemos in Spain, who use open-source technology for political organizing too. Further, Hartleb (2013) found common features between the German PP and the Italian Five Star Movement, since they are both populist new anti-elitist movements employing modern communication technologies, which makes them ‘cyber parties’ or 'network parties.’ These wider similarities with other movements were confirmed by the findings of Fredriksson (2015); many of the interviewed PPs’ members saw themselves as part of a much larger global democratic movement that includes Occupy protesters, Arab Spring activists, and others.

PP jako ruchy społeczne mogą być klasyfikowane w kilku aspektach. Postill (2018) powiązał wzrost liczby cyfrowych aktywistów PP z nowymi ruchami protestu. Biorąc pod uwagę cel PPs, jakim jest wpływanie tylko na określone polityki, można je oznaczyć jako reformatorskie ruchy społeczne - zgodnie z klasyfikacją Aberle'a (1966). Biorąc pod uwagę, że działają one wewnątrz istniejących granic instytucjonalnych, w terminologii Wrighta (2011) można je również określić jako dążące do transformacji poprzez symbiotyczną metamorfozę - socjaldemokratyczne ewolucyjne adaptacje z wykorzystaniem instytucji państwowych. W aspekcie cyfrowym, Edick (2015) porównał PP do Net Party w Argentynie i Podemos w Hiszpanii, które również wykorzystują technologię open-source do organizacji politycznej. Dalej, Hartleb (2013) znalazł wspólne cechy między niemiecką PP i włoskim Ruchem Pięciu Gwiazd, ponieważ oba są populistycznymi, nowymi ruchami antyelitarystycznymi wykorzystującymi nowoczesne technologie komunikacyjne, co czyni je "cyberpartiami" lub "partiami sieciowymi". Te szersze podobieństwa z innymi ruchami zostały potwierdzone przez ustalenia Fredrikssona (2015); wielu członków PP, z którymi przeprowadzono wywiady, postrzegało siebie jako część znacznie większego globalnego ruchu demokratycznego, który obejmuje protestujących w ramach Occupy, aktywistów Arabskiej Wiosny i innych.

Furthermore, PPs as a totality can be seen as a global social movement. Their dissemination from Sweden to other countries corresponds with the diffusion process, where ideas, practices and frames spread from one country to another (della Porta and Tarrow 2005). In the beginning, they were united by common agenda, but later, with the establishment of the Pirate Party International (further - ‘PPI’), they became a truly global social movement. From this perspective, they resemble transnational advocacy networks (Laxer and Halperin 2003) and transnational associations advocating for social change (Smith and Wiest 2012) aiming to empower people with a greater voice in the decisions that affect their lives. In this context, PPs can be viewed as a global social movement, an actor of the global civil society - in the meaning of Keane (2003). Accordingly, Edick (2015) named them an international, grassroots populist movement. Whereas Banaji and Buckingham (2013) recognized PPs as an international movement, engaging people for issues of high democratic and political importance.

Co więcej, PP jako całość mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny. Ich rozprzestrzenianie się ze Szwecji do innych krajów odpowiada procesowi dyfuzji, w którym idee, praktyki i ramy rozprzestrzeniają się z jednego kraju do drugiego (della Porta i Tarrow 2005). Na początku łączyła je wspólna agenda, ale później, wraz z powstaniem Międzynarodowej Partii Piratów (dalej - "PPI"), stały się prawdziwie globalnym ruchem społecznym. Z tej perspektywy przypominają one transnarodowe sieci rzecznicze (Laxer i Halperin 2003) i ponadnarodowe stowarzyszenia działające na rzecz zmiany społecznej (Smith i Wiest 2012), których celem jest zapewnienie ludziom większego wpływu na decyzje, które mają wpływ na ich życie. W tym kontekście PP mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny, aktor globalnego społeczeństwa obywatelskiego - w rozumieniu Keane'a (2003). Odpowiednio Edick (2015) nazwał je międzynarodowym, oddolnym ruchem populistycznym. Natomiast Banaji i Buckingham (2013) uznali PP za międzynarodowy ruch, angażujący ludzi na rzecz kwestii o dużym znaczeniu demokratycznym i politycznym.