Swarmwise (2013) Książka napisana przez Rick Falkvinge, to jeden z ludzi którzy w Szwecji zakładali pierwszą partię piratów.

Swarmwise (2013) to taktyczny przewodnik po zmienianiu świata za pomocą efektywnej kosztowo metodologii roju. Jest to podręcznik przywództwa, który pokazuje, jak szwedzka Partia Piratów była w stanie pokonać konkurencję, wydając mniej niż jeden procent budżetu wyborczego, i pokazuje, jak każdy pozbawiony pieniędzy i czasu menedżer może skopiować tę metodologię, niezależnie od tego, czy celem jest działalność społeczna, biznesowa czy polityczna.

Strona książki po polsku http://piraci.pl/ksiazki/
Strona książki po angielsku https://falkvinge.net/books/
Strona książki po czesku https://swarmwise.pirati.cz

grafika na licencji CC
https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Rickard_Falkvinge
https://www.google.com/search?q=RICK FALKVINGE&tbm=isch&tbs=il:cl

@raelgraal Mam taką refleksję, co ciekawe związaną z pracami nad tym forum, otóż po jego uruchomieniu wyglądało ono bardzo skromnie, miało tylko cztery kategorie i pomyślałem ze jak ktoś to zobaczy to pomyśli że to jest dopiero raczkująca inicjatywa i ze nie warto tu zaglądać, postanowiłem ze obejrzę jak wygląda tętniące życiem forum czeskiej Partii Piratów i skopiuje ich organizacje. Miałem dobre intencje. Jednak wydaje mi się ze tworząc niepotrzebne zasady i podziały np.: to dla członków, to dla sympatyków. Zasiałem niepotrzebnie ziarno wątpliwości i tylko zniechęciłem ludzi do pisania swoich opinii. Na szczęście piraci są asertywni i poprosili admina o ten wątek /dev/null i tu pojawiły się nowe wpisy. Mój postulat wynikający z tej lekcji to:

A) Nie rób nic na siłę, pozwól rzeczą by rozwijały się we własnym tempie, miej zaufanie do ludzi.

Wolna kultura (ang. "Free Culture") – publikacja autorstwa amerykańskiego profesora prawa Lawrence'a Lessiga, omawiająca zagadnienia praw autorskich i ich ograniczający wpływ na kreatywność. W książce przytoczonych jest wiele argumentów na rzecz rozwoju ruchu wolnej kultury.

Polskie tłumaczenie: http://otworzksiazke.pl/ksiazka/wolna_kultura/
Oficjalna strona książki : http://free-culture.org/

„Kiedy w 2011 roku zaproponowaliśmy autorowi napisanie kilku esejów o historii praw autorskich, ani my, ani on nie wiedzieliśmy, że projekt ten rozrośnie się do takich rozmiarów. Jesteśmy dumni, że udało się doprowadzić te pracę do końca, a książka trafia w Państwa ręce. „Wszystkie prawa zastrzeżone” z pewnością będą lekturą obowiązkową na studiach prawniczych, ale sięgać po nią będą także historycy idei, filozofowie i politolodzy, bo książka Gliścińskiego wychodzi daleko poza wąsko rozumianą historię prawa. Autor na przykładzie praw autorskich pokazuje precyzyjnie i krytycznie, w jaki sposób nowe idee filozoficzne i przemiany technologiczne przekładają się na stworzenie systemu normatywnego, a ten z kolei kształtuje rzeczywistość społeczną, ekonomiczną i stosunki władzy w społeczeństwie. Pokazuje jak dzisiejsza „walka z piractwem” ma swoje korzenie w myśli oświecenia, sporach politycznych okresu rewolucji przemysłowej, przemianach związanych z globalizacją.”
Jarosław Lipszyc

Strona w serwisie prawokultury.pl

Abstrakt: Współczesne technologie ułatwiają demokratyczną partycypację w formie cyfrowej. Partie Piratów roszczą sobie prawo do reprezentowania takiej upodmiotowionej demokracji elektronicznej. W związku z tym w niniejszym opracowaniu badamy, czy Partie Piratów są rzeczywiście ruchami społecznymi praktykującymi i promującymi demokrację elektroniczną. W tym celu zastosowano metodę "realnych utopii", badającą pożądane, realne i osiągalne alternatywne projekty społeczne. Jeśli chodzi o metody, badanie opiera się na analizie wywiadów eksperckich i manifestów politycznych. Badanie wykazało, że Partie Piratów są autentycznymi inicjatywami demokratycznymi, szeroko wdrażającymi zasady i mechanizmy demokracji elektronicznej. Ogólnie rzecz biorąc, badane Partie Piratów sprzyjają partycypacji członków na wszystkich etapach kształtowania polityki. Mimo że Partie Piratów osiągają niskie wyniki wyborcze na urzędy publiczne, ich modele wewnętrznej organizacji demokratycznej i idee polityczne są upowszechniane przez inne partie.

https://www.researchgate.net/publication/333603299_Pirate_Parties_The_Social_Movements_of_Electronic_Democracy_Journal_of_Comparative_Politics

Szok przyszłości (ang. Future Shock) – książka futurologiczna z 1970 roku, napisana przez amerykańskiego futurologa Alvina Tofflera.

Toffler w swojej trylogii obejmującej "Szok przyszłości", "Trzecia fala" i "Zmiana władzy" opisuje przemiany zachodzące w świecie i obejmujące okres od lat pięćdziesiątych do pierwszego ćwierćwiecza XXI w.

Książka wprowadziła do języka potocznego termin „szok przyszłości” określający stan psychiczny jednostek i grup (nawet całych społeczeństw) w okresie przyśpieszenia zmian społecznych, opisywany m.in. jako „szarpiący nerwy stres i dezorientacja, które wzniecamy w ludziach poddając ich zbyt wielkim zmianom w zbyt krótkim czasie”.

Książka wyrosła z artykułu Tofflera „The Future as a Way of Life” (dosł. Przyszłe drogi życia) opublikowanym w magazynie Horizon w lecie 1965 roku. Książka stała się międzynarodowym bestsellerem i sprzedała się w ponad 6 milionach egzemplarzy w ciągu pierwszych 5 lat. Została też szeroko przetłumaczona, w tym na język polski, gdzie także zyskała znaczący oddźwięk

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szok_przyszłości

@3e To będzie test czy forum nadaje się do tłumaczenia testów, nie jestem pewien czy tylko ja mogę edytować posty innych użytkowników, dajcie znać czy możecie edytować ten post - np.: by zrobić korektę.

https://researchportal.helsinki.fi/en/publications/pirate-parties-the-social-movements-of-electronic-democracy

Pirate parties: the social movements of ELECTRONIC DEMOCRACY

Partie Piratów: Ruchy społeczne elektronicznej demokracji

Dmytro KHUTKYY (Kone Foundation Fellow, Helsinki Collegium for Advanced Studies, University of Helsinki, Finland. Contact: khutkw@gmail.com)

2019. This work is published under https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/(the “License”). Notwithstanding the ProQuest Terms and Conditions, you may use this content in accordance with the terms of the License.

Contemporary technologies facilitate democratic participation in a digital form. And Pirate Parties claim to represent such an empowered electronic democracy. Thereby this study examines whether Pirate Parties are actually social movements practicing and promoting electronic democracy. For this aim, the research applies the 'real utopias' framework exploring desirable; viable, and achievable alternative social designs. In terms of methods, the inquiry is based on the analysis of expert interviews and political manifestos. The study revealed that Pirate Parties are genuine democratic initiatives, widely implementing principles and mechanisms of electronic democracy. Overall, the studied Pirate Parties foster member participation at all stages of policy making. Even though Pirate Parties have achieved low electoral results for public offices, their models of internal democratic organization and political ideas are proliferated by other parties.

Współczesne technologie ułatwiają demokratyczną partycypację w formie cyfrowej. Partie Piratów roszczą sobie prawo do reprezentowania takiej upodmiotowionej demokracji elektronicznej. W związku z tym w niniejszym opracowaniu badamy, czy Partie Piratów są rzeczywiście ruchami społecznymi praktykującymi i promującymi demokrację elektroniczną. W tym celu zastosowano metodę "realnych utopii", badającą pożądane, realne i osiągalne alternatywne projekty społeczne. Jeśli chodzi o metody, badanie opiera się na analizie wywiadów eksperckich i manifestów politycznych. Badanie wykazało, że Partie Piratów są autentycznymi inicjatywami demokratycznymi, szeroko wdrażającymi zasady i mechanizmy demokracji elektronicznej. Ogólnie rzecz biorąc, badane Partie Piratów sprzyjają partycypacji członków na wszystkich etapach kształtowania polityki. Mimo że Partie Piratów osiągają niskie wyniki wyborcze na urzędy publiczne, ich modele wewnętrznej organizacji demokratycznej i idee polityczne są upowszechniane przez inne partie.

Key words: democracy; e-democracy; participatory democracy; political parties; social movements.

1 Introduction

1 Wstęp

The modern digitization of public life presumes that democracy can be realized also by online participation in politics. Such electronic democracy can be defined as "the use of information and communication technologies and strategies by democratic actors (governments, elected officials, the media, political organizations, citizen/voters) within political and governance processes of local communities, nations and on the international stage” (Clift 2004). Moreover, Earl and Kimport (2011) argued that Internet allows easier and more cost-effective means for online communication, mobilization for offline protests, e-activism via e-participation instruments, and self-organizing for e-movements. Besides, given the global character of Internet, e-participation can transcend boundaries and evolve at large scale - at regional, national, and even supranational levels. Furthermore, online tools might foster engagement at all stages of policy making cycle, which includes, according to Hood (1998), agenda setting, policy formulation, policy adoption, implementation, monitoring and evaluation.

Współczesna cyfryzacja życia publicznego zakłada, że demokracja może być realizowana również poprzez uczestnictwo w polityce online. Taką elektroniczną demokrację można zdefiniować jako "wykorzystanie technologii i strategii informacyjnych i komunikacyjnych przez aktorów demokratycznych (rządy, urzędników, media, organizacje polityczne, obywateli/ wyborców) w procesach politycznych i rządzenia w społecznościach lokalnych, narodach i na scenie międzynarodowej" (Clift 2004). Co więcej, Earl i Kimport (2011) twierdzą, że Internet umożliwia łatwiejsze i bardziej opłacalne środki komunikacji online, mobilizację do protestów offline, e-aktywizm poprzez instrumenty e-uczestnictwa oraz samoorganizację e-ruchów. Ponadto, biorąc pod uwagę globalny charakter Internetu, e-uczestnictwo może przekraczać granice i rozwijać się na dużą skalę - na poziomie regionalnym, narodowym, a nawet ponadnarodowym. Co więcej, narzędzia internetowe mogą sprzyjać zaangażowaniu na wszystkich etapach cyklu kształtowania polityki, który obejmuje, według Hooda (1998), ustalanie agendy, formułowanie polityki, jej przyjmowanie, wdrażanie, monitorowanie i ewaluację.

In this respect, the Pirate Parties (further - ‘PPs’) are sometimes viewed as a successful experiment in e-democracy. The movement started from the Swedish Piratpartiet, founded on 1 January 2006 (Anderson 2009). They reappropriated the word ‘pirates,’ used by the media to label opponents of intellectual property. At first, they aimed to attract attention to debatable copyright laws, but later their agenda expanded to the themes of civil rights in digital domain and democratic participation. Over 13 years, by the start of 2019, PPs’ presence grew from 1 to over 44 societies (Pirate Parties International 2019). The founder of the movement Falkvinge (2013) defined the initiative as a decentralized, collaborative effort of volunteers who cooperate on a common goal, where the authority is delegated the way that anybody can make almost any decision for the entire organization. But does this statement conform with empirical evidence? To find this out, this study aims to test the normative design of PPs versus the political reality of their internal organization and wider institutional impact. Therefore, this inquiry seeks to answer the research question of whether PPs are social movements of a genuine electronic democracy?

Pod tym względem Partie Piratów (dalej - "PP") są czasem postrzegane jako udany eksperyment w dziedzinie e-demokracji. Ruch ten rozpoczął się od szwedzkiej Piratpartiet, założonej 1 stycznia 2006 roku (Anderson 2009). Przywłaszczyli sobie oni słowo "piraci", używane przez media do oznaczania przeciwników własności intelektualnej. Początkowo ich celem było zwrócenie uwagi na dyskusyjne prawa autorskie, ale później ich program rozszerzył się na tematy praw obywatelskich w domenie cyfrowej i demokratycznej partycypacji. W ciągu 13 lat, do początku 2019 roku, obecność PP wzrosła z 1 do ponad 44 stowarzyszeń (Pirate Parties International 2019). Założyciel ruchu Falkvinge (2013) zdefiniował inicjatywę jako zdecentralizowany, zespołowy wysiłek wolontariuszy współpracujących nad wspólnym celem, w którym władza jest delegowana w taki sposób, że każdy może podjąć niemal każdą decyzję za całą organizację. Ale czy to stwierdzenie jest zgodne z empirycznymi dowodami? Aby się tego dowiedzieć, niniejsze studium ma na celu sprawdzenie normatywnego projektu PP w porównaniu z rzeczywistością polityczną ich wewnętrznej organizacji i szerszego wpływu instytucjonalnego. Dlatego też niniejsze studium stara się odpowiedzieć na pytanie badawcze, czy PP są ruchami społecznymi prawdziwej demokracji elektronicznej?

The next section will illuminate the theoretical background of this inquiiy, the methodological section will specify the research approach and design, the findings section will present the results of the study, and the concluding section will summarize the common patterns of PPs, discuss limitations, and suggest prospects for further studies.

W następnej części przedstawione zostanie teoretyczne tło tego badania, w części metodologicznej - podejście badawcze i projekt, w części dotyczącej ustaleń - wyniki badania, a w części końcowej podsumowane zostaną wspólne wzorce PP, omówione ograniczenia i zasugerowane perspektywy dalszych badań.

2 Literature review

2 Przegląd literatury

As organizations pursuing activities for social change rather than seeking electoral victoiy in the government Pirate Parties can be more closely associated with social movements than with traditional political parties. In this context, Almqvist (2016) viewed PPs as alternative social movements realizing subpolitics (or sub [system] politics), enacted outside of the institutionalized political system, and subactivism, practices of personal empowerment However, as long as PPs’ goals require legal change, they do aim to affect the state, regardless of being within or outside power structures. This accords with Tilly’s (1984) definition of real social movements as sustained interactions among authorities and challengers. Although, the combination of PPs’ protest and electoral activities reflects the highlighted by Goldstone (2003) organic interplay between social movement and political parties. Burkart (2014) also admitted that PPs both engage in the political system directly and act as a counterhegemonic movement contesting corporate and state power.

Jako organizacje realizujące działania na rzecz zmiany społecznej, a nie dążące do zdobycia wyborczej wiktorii w rządzie, Partie Piratów mogą być ściślej kojarzone z ruchami społecznymi niż z tradycyjnymi partiami politycznymi. W tym kontekście Almqvist (2016) postrzegał PP jako alternatywne ruchy społeczne realizujące subpolitykę (lub sub [system] politics), realizowaną poza zinstytucjonalizowanym systemem politycznym, oraz subaktywizm, czyli praktyki osobistego upodmiotowienia. Jednak tak długo, jak cele PP wymagają zmian prawnych, dążą one do oddziaływania na państwo, niezależnie od tego, czy znajdują się w strukturach władzy, czy poza nimi. Jest to zgodne z definicją Tilly'ego (1984) prawdziwych ruchów społecznych jako trwałych interakcji między władzą a przeciwnikami. Chociaż połączenie działań protestacyjnych i wyborczych PP odzwierciedla podkreślaną przez Goldstone'a (2003) organiczną interakcję między ruchem społecznym a partiami politycznymi. Burkart (2014) również przyznał, że PP zarówno bezpośrednio angażują się w system polityczny, jak i działają jako ruch kontrhegemoniczny kontestujący władzę korporacyjną i państwową.

PPs as social movements can be classified in several aspects. Postill (2018) linked the rise of digital activists of PPs with the new protest movements. Taking into account PPs’ aim to affect only certain policies, they can be labelled as reformative social movements - according to the classification by Aberle (1966). Considering that they operate inside the existing institutional boundaries, in Wright’s terminology (2011) they can be also referred to as targeting a transformation via a symbiotic metamorphosis - a social democratic evolutionary adaptations using state institutions. In the digital aspect, Edick (2015) compared PPs to the Net Party in Argentina and Podemos in Spain, who use open-source technology for political organizing too. Further, Hartleb (2013) found common features between the German PP and the Italian Five Star Movement, since they are both populist new anti-elitist movements employing modern communication technologies, which makes them ‘cyber parties’ or 'network parties.’ These wider similarities with other movements were confirmed by the findings of Fredriksson (2015); many of the interviewed PPs’ members saw themselves as part of a much larger global democratic movement that includes Occupy protesters, Arab Spring activists, and others.

PP jako ruchy społeczne mogą być klasyfikowane w kilku aspektach. Postill (2018) powiązał wzrost liczby cyfrowych aktywistów PP z nowymi ruchami protestu. Biorąc pod uwagę cel PPs, jakim jest wpływanie tylko na określone polityki, można je oznaczyć jako reformatorskie ruchy społeczne - zgodnie z klasyfikacją Aberle'a (1966). Biorąc pod uwagę, że działają one wewnątrz istniejących granic instytucjonalnych, w terminologii Wrighta (2011) można je również określić jako dążące do transformacji poprzez symbiotyczną metamorfozę - socjaldemokratyczne ewolucyjne adaptacje z wykorzystaniem instytucji państwowych. W aspekcie cyfrowym, Edick (2015) porównał PP do Net Party w Argentynie i Podemos w Hiszpanii, które również wykorzystują technologię open-source do organizacji politycznej. Dalej, Hartleb (2013) znalazł wspólne cechy między niemiecką PP i włoskim Ruchem Pięciu Gwiazd, ponieważ oba są populistycznymi, nowymi ruchami antyelitarystycznymi wykorzystującymi nowoczesne technologie komunikacyjne, co czyni je "cyberpartiami" lub "partiami sieciowymi". Te szersze podobieństwa z innymi ruchami zostały potwierdzone przez ustalenia Fredrikssona (2015); wielu członków PP, z którymi przeprowadzono wywiady, postrzegało siebie jako część znacznie większego globalnego ruchu demokratycznego, który obejmuje protestujących w ramach Occupy, aktywistów Arabskiej Wiosny i innych.

Furthermore, PPs as a totality can be seen as a global social movement. Their dissemination from Sweden to other countries corresponds with the diffusion process, where ideas, practices and frames spread from one country to another (della Porta and Tarrow 2005). In the beginning, they were united by common agenda, but later, with the establishment of the Pirate Party International (further - ‘PPI’), they became a truly global social movement. From this perspective, they resemble transnational advocacy networks (Laxer and Halperin 2003) and transnational associations advocating for social change (Smith and Wiest 2012) aiming to empower people with a greater voice in the decisions that affect their lives. In this context, PPs can be viewed as a global social movement, an actor of the global civil society - in the meaning of Keane (2003). Accordingly, Edick (2015) named them an international, grassroots populist movement. Whereas Banaji and Buckingham (2013) recognized PPs as an international movement, engaging people for issues of high democratic and political importance.

Co więcej, PP jako całość mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny. Ich rozprzestrzenianie się ze Szwecji do innych krajów odpowiada procesowi dyfuzji, w którym idee, praktyki i ramy rozprzestrzeniają się z jednego kraju do drugiego (della Porta i Tarrow 2005). Na początku łączyła je wspólna agenda, ale później, wraz z powstaniem Międzynarodowej Partii Piratów (dalej - "PPI"), stały się prawdziwie globalnym ruchem społecznym. Z tej perspektywy przypominają one transnarodowe sieci rzecznicze (Laxer i Halperin 2003) i ponadnarodowe stowarzyszenia działające na rzecz zmiany społecznej (Smith i Wiest 2012), których celem jest zapewnienie ludziom większego wpływu na decyzje, które mają wpływ na ich życie. W tym kontekście PP mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny, aktor globalnego społeczeństwa obywatelskiego - w rozumieniu Keane'a (2003). Odpowiednio Edick (2015) nazwał je międzynarodowym, oddolnym ruchem populistycznym. Natomiast Banaji i Buckingham (2013) uznali PP za międzynarodowy ruch, angażujący ludzi na rzecz kwestii o dużym znaczeniu demokratycznym i politycznym.

Proponuje by wspólnie się zastanowić jakie "elementy działania" mały handel musi POŻÓCIC,

I tez drugą listę z tym jakie nowe "elementy działania" mały handel musi POZYSKAĆ.

Kto ma jakąkolwiek wiedze o małym handlu ?

W formie takiej jak znamy drobny handel/sklepy z XIX i XX nie ma najmniejszych szans przetrwać. Natomiast jeśli państwo zorganizuje w sklepikarzy w amorficzny-sieciowy system korzystający z możliwości z XXI wieku to jeśli przyjmą formę dziania "BAZARU" z poleconej przez @3e książki to mogą odnieść spektakularny sukces.

Ja na handel patrzę z perspektywy tworzenia usług niezbędnych do rozwoju ekonomicznego, wszyscy wiemy ze państwo ma pocztę, ma drogi, ma kolej, ma policje, ma służbę zdrowia, ma skrąż pożarną, ma system opieki emerytalnej, ma edukacje i inne funkcjonalności. Podchodzimy do tych rzeczy na zasadzie ze są i w ogóle nas to nie dziwi ich istnienie. Jak tłumaczy w swoich książkach Toffler usługi nie istniały od zawsze, powstały po to by doprowadzić do porzucenia ery-gospodarki agralnej , na rzecz gospodarki/ery industrialnej. Chyba nie muszę tego tłumaczyć, podam jeden przykład industrialne miasta z gęstą zabudową miały jeszcze większy problem z pożarami niż miasta przed industrialne , pożary sprawiały ze ludzie tracili zakumulowany z pokolenia na pokolenie kapitał, a industrializm potrzebował akumulacji kapitału bo manufaktura lub fabryka były kosztowniejsze w założeniu niż zakład rzemieślniczy należący do gildii (np.: wytwórców szpilek).

Teraz mamy post-industrializm i potrzebujemy wytworzyć nowe "FUNKCJONALNOŚCI" odpowiednie do naszych czasów, stąd mały handel, szczególnie spożywczy potrzebuje by państwo stworzyło mu te współczesne funkcjonalności na miarę XIX wieku. Np.: ogólnie dostępny system franczyzy zapewniający zarządzanie logistyką zakupu towarów i ich dostarczenie do sklepu, zarządzanie stanami magazynowymi itp. Nie wiem, ale dam sobie uciąć rękę ze sklepy spożywcze w mojej miejscowości nie będące częściom franczyzy nie mają tak podstawowych rzeczy jak te które przed chwilą wymieniłem. Kolejną funkcjonalności która by ich broniła przed Biedronkami i LIdlami to by te firmy-instytucje państwa dostarczających im tak niezbędnych funkcjonalności, mogą sprawić ze ich słabości zamienią się w zalety, stąd pomysł by ich asortyment był widoczny łącznie w sklepie internetowym (coś jak allegro) i ze sklepów o skromnym asortymencie stali by się jako całość ( w danym regionie) platforma o bardzo różnorodnym asortymencie przy którym biedra i lidl nie mogli by konkurować,
Pomysł o GLOVO wynika z tego ze aż się prosi by dostarczać te produkty do klientów którzy je kupili (za pomocą wspomnianej w poprzednim zdaniu platformy zakupowej) do domu.
Tylko dostarczając funkcjonalności które dają przewagi konkurencyjne mogą realnie konkurować z maga sieciami handlowymi ,

Nie jestem ekspertem w kwestii handlu , ale pytanie moje brzmi czy nie było by najbliższym ideałom piratów, by zaproponować małym jedno rodzimym sklepom usługi takie jakie żabka oferuje swoim franczyzobiorcom, tak by ich praca była łatwiejsza i mieliniejsze koszty działalności. Kolejną formą wsparcia mogła być utworzona za pomocą poczty polskiej usługa która by łączyła funkcjonalność głowo i allegro lokalnie , mogę to rozwimąć jeśli to kogoś zainteresuje

To bardzo prawdopodobny scenariusz, za nim przemawia to ze działania szefa grupy Wagnera, są całkowicie nieracjonalne. Jeśli on rzeczywiście zamierzał zakatować Moskwę, to wiedział ze gra va banque i niepowodzenie oznacza jego fizyczna eliminacje. Putin nie zapomni i Prigożin już jest trupem. To oczywiście całkowicie niemożliwy scenariusz wydarzeń. bo zakłada ze tak inteligentny gość jak Prigożin, nagle stał się idiotą. Bo za pucz, czaka go herbata z polonem. Jeśli odrzucimy ten całkowicie nierealny scenariusz, to pozostaną nam dwie możliwości:

• Ktoś zagrał w dobrego i złego policjanta z Prigożinem i ten zaczął pucz bo np.: już wiedział ze jest przeznaczony do likwidacji - wiec uznał ze nic nie ryzykuje. Z drugiej strony jakaś siła zapewniła go o jej poparciu, co skłonił zdesperowanego Prigożina do samobójczego planu puczu. To bardzo naciągana hipoteza.
• Druga możliwość jest taka ze to kolejny plan Rosjan jak wszystkich oszukać, o czym pisał mój przedmówca.

Brawo Brawo

KOŃCZENIE

Podczas moich prezentacji na całym świecie wyjaśniam, że każdy może zmienić świat, jeśli tylko jest przepełniony pasją do zmian, a zmiana jest na tyle konkretna, osiągalna, ambitna i otwarta dla wszystkich ochotników, że przyciąga rój.

Niezależnie od tego, czy twoim marzeniem jest zlikwidowanie analfabetyzmu i nauczenie dwóch miliardów ludzi czytać, czy też chcesz zabrać ludzkość na Marsa, zasady są zawsze takie same.

Zawsze powtarzam, że zmiany nie zachodzą same z siebie.

Zawsze ktoś to robi.

Tak więc ostatnie słowa tej książki będą tymi samymi słowami, których używam na zakończenie moich prezentacji i seminariów na temat efektywności kosztowej w zarządzaniu i aktywizacji wolontariuszy:

Czy chcesz być tą osobą?

OPROGRAMOWANIE TOWARZYSZĄCE

Aby zbudować dużą organizację z dziesiątkami tysięcy wolontariuszy, potrzebne jest oczywiście jakieś oprogramowanie.

Autor oferuje oprogramowanie, którego użył, Swarmops, aby tego dokonać. Oprogramowanie to jest w domenie publicznej i może być używane przez każdego w dowolnym celu.

Instrukcje instalacji i kod źródłowy można znaleźć na stronie https://github.com/swarmops/swarmops.

Seminaria i przemówienia

Autor oferuje seminaria dla korporacji i rządów przeznaczone dla kierownictwa zainteresowanego szkoleniem w zakresie metodologii roju i związanej z nią zwinności i efektywności kosztowej opisanej w tej książce.

Seminaria zaczynają się od półdniowych, oferowane są również dogłębne, wielodniowe sesje szkoleniowe.

Autor może również wygłaszać referaty na ten temat na konferencjach komercyjnych i non-profit. Przykłady i referencje można znaleźć na stronie http://falkvinge.net/keynotes.

Informacje kontaktowe można znaleźć na stronie http://falkvinge.net/contact.

PODZIĘKOWANIA

Zwykle, kiedy pisze się książkę, jest wiele osób, które służą inspiracją, pomocą, korektą i okresowo motywują autora na tyle mocno, by doprowadzić pisanie książki do końca. Chciałbym podziękować tym osobom za ich udział w tworzeniu tej książki, która trafia teraz do Państwa rąk - w porządku alfabetycznym, głównie po to, by oszczędzić sobie społecznego dylematu, w jakiej innej kolejności powinienem wymienić moich przyjaciół i współpracowników:

Anna Troberg
Arthur Doohan
Brandon Proia
Christian Engström
Cristina Andersson
Gefion Thürmer
Kaj Arnö
Karl Fogel
Mika Sjöman
Morgan Andréason
Rickard Olsson
Troed Sångberg
Nagranie telewizyjne z Berlina udostępnione przez Simona Stützera (CC-BY-SA).

Nadruk
Z oryginalnego Swarmwise,
opublikowane przez CreateSpace Publishing Platform,
North Charleston, Karolina Południowa w 2013 roku,
przekład: Bernard Pyszkiewicz.
Wydane przez Polską Partię Piratów,
ul. Wspólna 41 m. 76
00-519 Warszawa

NIE CELUJ W KSIĘŻYC

Podsumowując, jest możliwe, aby jednostki postanowiły zmienić świat i odniosły sukces. Inni ludzie nie mają nad tobą żadnej przewagi genetycznej - nie mają wrodzonych zdolności, które sprawiają, że ich pozycja jest lepsza od twojej i że nie możesz odnieść sukcesu. Wręcz przeciwnie, jest to głównie kwestia nastawienia.

Niezależnie od tego, czy uważasz, że możesz zmienić świat, czy że nie możesz, prawdopodobnie masz rację.

W granicach praw fizyki nie ma rzeczy, której nie mógłbyś osiągnąć. Zmieniając świat, nie celuj w księżyc - ktoś inny już to zrobił. Celuj w Marsa! Zbudować kolonię na Marsie. Dla kogoś, kto jest na tyle zdeterminowany, aby zbudować rój, który wesprze taki projekt, jest to z pewnością wykonalne.

Nie celuj w księżyc! Ktoś już to zrobił. Celuj wyżej. Celuj w Marsa!

Tak jak w przypadku każdego innego pomysłu na zmianę świata, jeśli podejdziesz do niego jak do projektu, możesz go zrealizować jako projekt. "Zobaczmy. Potrzebujemy dwóch tuzinów inżynierów rakietowych na ochotnika, może tuzin metalurgów, kilku ludzi na tyle szalonych, by mieszać paliwo rakietowe w swoim ogródku..." Kiedy wiesz, co jest potrzebne, aby dostać się z punktu A do punktu B, reszta to już tylko wykonanie i inspiracja. Pierwszym krokiem jest więc powiedzenie światu, że zamierzasz przejść z punktu A do punktu B i co według ciebie z tym wszystkim się wiąże, jak widzieliśmy w rozdziale 2. Żadna przeszkoda nie jest nie do pokonania, gdy znasz jej dokładne wymiary - tylko strach przed jej wielkością może cię powstrzymać, jeśli nigdy nie próbowałeś sprawdzić, jak trudno jest naprawdę się po niej wspiąć.

Oczywiście, pierwsze szacunki dotyczące tego, co będzie się z tym wiązało, mogą być niedokładne. Mogą się one różnić nawet o kilka rzędów wielkości. Ale żeby się o tym przekonać, trzeba się od czegoś oderwać, zacząć projekt i pracować metodą prób i błędów. Jak już widzieliśmy, szybkość iteracji jest krytyczna. Spróbuj czegoś, zmień to, dostosuj, spróbuj ponownie. Iterować, iterować, iterować. Prawdopodobnie zaskoczy cię to, jak szybko plany zaczynają się materializować i samokorygować, gdy zaangażowani są eksperci z różnych dziedzin.

Zacznij od podstaw i pracuj metodą prób i błędów. Iterować, iterować, iterować.

Szwedzka Partia Piratów przeszła drogę od zera do wyborów w osiem miesięcy. Po drodze napotykaliśmy wiele przeszkód, które równie szybko ocenialiśmy i pokonywaliśmy, pracując jako rój, w którym każdy mógł wnieść swoje doświadczenie. Chociaż nasz pierwszy wynik wyborczy, 0,6 %, był dla nas rozczarowujący, wszyscy inni byli pod wielkim wrażeniem i w ogóle się go nie spodziewali. Kolejne wybory zaprowadziły nas do Parlamentu Europejskiego, dzięki czemu udało nam się zrealizować projekt "uzyskanie wyboru" w czasie o połowę krótszym niż poprzedni duży ruch polityczny i za mniej niż 1 procent jego kosztów w porównaniu z konkurencją.

Prawa fizyki są twoim jedynym ograniczeniem (chyba, że jesteś fizykiem teoretycznym, wtedy nawet one mogą nie być przeszkodą nie do pokonania).

Czy chcesz nauczyć dwa miliardy ludzi czytać i pisać oraz wymazać analfabetyzm ze świata? Całkowicie wykonalne.

Czy wyobrażasz sobie, co bym zrobił, gdybym mógł zrobić wszystko, co potrafię?
- Sun Tzu, "Sztuka wojny"

Chcesz zapewnić sztuczne oświetlenie i ogrzewanie dla miliarda ludzi w krajach rozwijających się? Albo czystą wode? Rój może to zrobić.

A co z nauczeniem pięciu miliardów ludzi krytycznego myślenia i naukowego podejścia do zakończenia konfliktów religijnych? Jestem pewien, że da się to zrobić.

Nie celuj w księżyc. Celuj w Marsa!

EKSPANSJA ZAGRANICZNA

Jeśli cele waszego roju mają zasięg międzynarodowy, szybko zauważycie, że w innych krajach powstają ruchy sojusznicze, gdy tamtejsi działacze zdadzą sobie sprawę, że wasze recepty na zmianę świata mogą zadziałać także w ich kraju. Zanim napisałem te słowa, Partia Piratów spontanicznie rozrosła się do siedemdziesięciu krajów, a założyłem ją sam jeden 1 stycznia 2006 roku.

Do ekspansji zagranicznej można podejść zasadniczo na trzy sposoby. Pierwszą opcją jest całkowite zignorowanie ludzi, których zainspirowałeś i pozwolenie im na samodzielne radzenie sobie, co jest bardzo złym pomysłem pod każdym możliwym względem. Drugą, lepszą opcją jest poświęcenie jak najwięcej energii i zasobów dla powiązanych ruchów zagranicznych, jak to tylko możliwe bez narażania na szwank funkcjonowania własnego roju: zaoferuj im oprogramowanie napisane w twoim roju, wyciągnięte wnioski, logo, materiały prasowe, i tak dalej. Wkrótce, w miarę dojrzewania rojów w innych krajach, doświadczenia i materiały promocyjne zaczną płynąć w obie strony.

Trzecią opcją jest próba poprowadzenia ruchu we wszystkich krajach jednocześnie, tak jak prowadziliście rój we własnym kraju. Ludzie w nowych krajach prawdopodobnie zgodzą się na to, ale wtedy napotkasz na poważne problemy wynikające z różnic kulturowych.

Nawet jeśli rozumiesz język, nie oznacza to, że zrozumiesz, co ludzie próbują ci przekazać.

Podam dwa przykłady: kiedy pracowałem dla firmy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, życzyłem powodzenia amerykańskiemu menedżerowi, który wychodził na spotkanie. W Szwecji jest to powszechny przyjazny zwrot, porównywalny do powiedzenia "bezpiecznej podróży" lub "dobrych wiatrów". Ale dla kogoś, kto pochodzi z typowo amerykańskiego środowiska, zwrot ten ma silną konotację "bo będziesz go potrzebował", o czym wtedy nie miałem pojęcia. Nie wystarczy tylko dokładnie tłumaczyć słowa, aby wiedzieć, co się naprawdę mówi - lub, dokładniej, co słyszy słuchacz.

Drugi przykład pochodzi z mojej wizyty w Brazylii, kiedy to po całym dniu spotkań umówiliśmy się na spotkanie w barze o 21:00. Ponieważ pochodzę z północnej Europy, to sformułowanie oznacza dla mnie, że o 20:58 lub 20:59 wchodzę do baru, znajduję kolegów w środku w ciągu trzydziestu do czterdziestu pięciu sekund i dołączam do nich z marginesem około piętnastu do trzydziestu sekund, zanim wskazówki na moim zegarku pokażą dokładną godzinę 21:00.

Wydawało mi się, że w Brazylii może to oznaczać coś innego, a z mojego doświadczenia wynika, że lepiej pytać nawet niepotrzebnie, więc zapytałem: "A więc... 21:00. Czy to oznacza coś w rodzaju 22:00?". Cała grupa zaczęła się śmiać z tego pytania, z wyjątkiem jednej osoby, która wychowała się w Stanach Zjednoczonych i przeprowadziła się do Brazylii jako dorosła osoba. Ze względu na pochodzenie jego matki, wiedział, że poważnie podchodzę do tego pytania. "Tak, Rick," powiedział gdy śmiechy ucichły, "około 10:00 pm. Albo może około 11:00". Dla Brazylijczyków "21:00" oznacza po prostu jakąś przypadkową godzinę na spotkanie gdzieś wieczorem - więc moje pytanie o to, czy spotkamy się o "22:00" nie miało dla nich żadnego sensu, ponieważ 22:00 jest tak samo nieistotną i bezsensowną liczbą jak "21:00".

To tylko przykłady codziennych nieporozumień, z jakimi można się spotkać, prowadząc firmę ponadkulturową. Takich niuansów człowiek nie uczy się wraz z językiem, ale trzeba je rozumieć, aby skutecznie przewodzić innym. Nie sądzę, aby było możliwe po ludzku zrozumieć więcej niż dwie lub trzy kultury do tego stopnia, aby prowadzić rój w danej kulturze, ponieważ rój jest z natury bardzo nieformalny.

Jeśli nadal nalegacie na formalne przywództwo we wszystkich krajach, powinniście zaangażować jedną lub dwie osoby w każdym kraju do pełnienia roli lokalnych przedstawicieli i poświęcić dużo czasu na zrozumienie różnic kulturowych, aby wybrać działania i drogę naprzód. Twoje uprzedzenia nie będą obowiązywać w innych kulturach i nawet nie zauważysz różnic, chyba że będziesz ich aktywnie poszukiwał.

Po pewnym czasie międzynarodowa grupa wsparcia uformuje się sama, biorąc na siebie koordynację międzynarodowych oddziałów twojego roju w różnych krajach, językach i kulturach. W tym momencie to od was będzie zależało, czy zdecydujecie się stanąć na czele międzynarodowych wysiłków, czy też nadal będziecie prowadzić swój krajowy rój. Zachęcam cię do pozostania w swoim macierzystym roju i prowadzenia go przynajmniej do pierwszego poważnego sukcesu.

Przewodziłem szwedzkiej Partii Piratów przez pierwsze pięć lat jej istnienia, a 7 czerwca 2009 roku udało nam się wybrać dwie osoby do Parlamentu Europejskiego, co wywołało wrzawę polityczną na całym świecie. Po tym sukcesie istniał już prototyp koncepcji i schemat jak osiągnąć sukces. To był niezbędny duży sukces. Po tym wydarzeniu nikt na świecie nie wątpił, że to naprawdę możliwe.

DZIEŃ PO SUKCESIE

W przemyśle rozrywkowym mówi się, że najgorszy czas to rok po tym, jak staniesz się największą sensacją w mieście. To samo dotyczy wszystkich rojów. Kiedy przez kilka lat z rzędu doświadczamy lekkiego trendu wzrostowego, mamy tendencję do wierzenia, że każdy "ding" - każdy awans na kolejny poziom - jest nieodwracalnym wzniesieniem się na nowy poziom popularności, uznania i zainteresowania.

To jest złudzenie. Co więcej, jest to iluzja, która dotyka wszystkich członków roju, od założyciela do pojedynczego aktywisty.

W społeczeństwie każdy nieustannie walczy o interesy innych. Przyciąganie zainteresowania jest trudne. Utrzymanie go jest jeszcze trudniejsze, ponieważ inni będą próbowali go porwać dla własnych celów.

Problemy pojawiają się wtedy, gdy wszyscy członkowie roju zaczynają brać za pewnik, że twoja obecna popularność, zainteresowanie, wielkość sprzedaży lub jakakolwiek inna miara sukcesu pozostanie niezmieniona przez kolejny rok lub dwa. Kiedy to się stanie, przestają pracować na zewnątrz i zaczynają walczyć między sobą o wszystkie bogactwa, zasoby i chwałę, które spodziewane przyszłe sukcesy mają przynieść rojowi: wszystko od posad opłacanych przez królewskie rodziny, przez drogie zabawki, po osobistą widoczność. W rezultacie dotychczasowy sukces roju nieuchronnie załamie się w ciągu kilku miesięcy - i nie będzie to chwilowe załamanie, lecz głęboki problem strukturalny zrodzony z fałszywych oczekiwań co do osobistych nagród, którego skorygowanie będzie wymagało czasu i wysiłku.

Zwrócenie na siebie uwagi społeczeństwa jest trudne. Zatrzymanie go jest jeszcze trudniejsze.

Ty, jako założyciel, masz za zadanie wytłumaczyć wszystkim, że kiedy wszystko wydaje się być na szczycie, wszystkie te królewskie posady i drogie zabawki są o wiele bardziej niedostępne niż kiedykolwiek wcześniej. W tym momencie rój musi pokonać dwie największe przeszkody ze wszystkich - pozostać niezachwianym w wytrwałej pracy na zewnątrz, pomimo kuszących, błyszczących bogactw na horyzoncie, oraz fakt, że zarówno zainteresowanie, jak i sukces rozproszą się, nawet jeśli rój nadal będzie robić dokładnie to, co robiło do tej pory, a to może być bardzo trudne emocjonalnie.

Zarówno szwedzka, jak i niemiecka Partia Piratów padły ofiarą tego przewidywalnego, lecz podstępnego mechanizmu. Kiedy szwedzka Partia Piratów zdobyła dwa miejsca w Parlamencie Europejskim, uzyskując siedem procent głosów, wszyscy myśleli, że wybory parlamentarne w następnym roku są już przesądzone. Ale w rzeczywistości walka o te wybory ledwie się rozpoczęła, a kiedy ludzie zaczęli tworzyć frakcje w sprawie zasobów, aby zaznaczyć swój udział w podziale bogactw, była już dawno przegrana. Niemiecka Partia Piratów była wschodzącą gwiazdą 2011 roku, uzyskując sensacyjny wynik 9% w wyborach w Berlinie i szybko wspinając się do 13% w sondażach krajowych, co dałoby jej 80 miejsc w parlamencie (na 622). W takim momencie, o ile nie podejmie się aktywnej interwencji przeciwko temu, ludzie zaczną wszędzie widzieć gwarantowane przyszłe pieniądze i zasoby i zaczną walczyć o około 500 miejsc pracy, które przyniósłby taki wynik wyborów. W chwili pisania tego tekstu, rok później, niemiecka Piratenpartei osiąga około 3 procent, czyli poniżej pięcioprocentowego progu wymaganego do wejścia do parlamentu, a do wyborów pozostało jeszcze około dziewięciu miesięcy.

Ten rodzaj załamania można odwrócić i skorygować, ale wymaga to znacznego samozaparcia organizacyjnego i osobistego. Zasadniczo, po rozpoczęciu spadkowej spirali, rój będzie musiał stoczyć się na dno i doświadczyć porażki, aby ludzie zdali sobie sprawę, że nie czekają na nich żadne bogactwa i aby mogła rozpocząć się korekta. Jest to bolesne dla wszystkich zaangażowanych. Więc trzymaj rój na dobrej drodze i przypominaj im o tym powiedzeniu z przemysłu rozrywkowego: najgorszy czas to rok po tym, jak zostaniesz gwiazdą - a ten rok nadejdzie tak pewnie, jakby był zapisany w kalendarzu.