Posty napisane przez 3e

Tak mi się kojarzy to z programem "uregulowania" molochów i zjawisk jak wejście ubera i protesty taksówkarzy i to nie tylko u nas - bo wszędzie to miało miejsce.
W ogóle myślę ze wygeneruje to sporo "problemów" jakie wygenerowała ekonomia wspóldzielenia (poza uberrem - airbnb, booking itd,) pewnie kto pierwszy sensownie zagospodaruje tą przestrzeń - najzwyczajniej ją zmonopolizuje efektem skali. Z tego wynika, że ten efekt skali by trzeba ograniczyć lub uczynić agentów takiego systemu beneficjentami tego skalowania. Tylko wówczas nie mówimy nie o komercjalizacji tej przestrzeni - lub prawnym zebetonowaniu by było tak jak jest.
Ciężko będzie o "równowagę" ... kto się bardziej liczy - klient końcowy czy jednak miejsca pracy.

W kontekście tego co napisał @Bernard i @MichalDydycz zastanawiam się na ile realne pozostaje jeszcze utrzymanie małego handlu w takim modelu jaki go znamy. Czy nie jest to kolejny obszar ludzkiej działaności który uległ po prostu industralizacji tak jak np produkcja butów czy ubrań - dziś już praktycznie nie ma szewców i krawców (poza markami premium). Być może to samo czeka sklepikarzy - którzy nie mają szans konkurować np z franczyzą i jej zapleczem organizacyjno-logistycznym.

Taka refleksja jak sobie poczytałem wasze wypowiedzi. Być może trzeba zrobić krok na przód i wyregulować tą "następnę" wersję małego handlu?

JAk się tak dłużej zastanowić to pytanie czy skupiać się tylko i wyłącznie na handlu czy w ogóle nie zacząć od bardziej fundamentalnych pytań. Jakie prawa mają mali przedsiębiorcy względem dużych - zawłaszcza tych którzy mogą sobie wywalczyć zwolnienie od podatku. I jaka jest wizja rozwoju przedsiębiorczości - w sensie stymulowania powstawania małych przedsiębiorstw (z uwzględnieniem progu wejścia) i wyłaniania się z nich w drodze dobrze rozumianej konkurencyjności (oczywiście to kolejne bardzo szerokie pojecie) małych liderów - coś o czym dyskutowaliśmy kiedyś na Kapitanacie. Vide hidden champions (na czym stoi w dużej mierze niemiecka gospodarka)

W odniesieniu do art
https://businessinsider.com.pl/finanse/handel/supermarkety-i-hipermarkety-sklepy-ktorych-juz-nie-ma/wrc2zyw?fbclid=IwAR3nmHeC_qVKI3yRyVN-ZSqmRbRKrhpEnuVniG_lhuyb61GtGozsMowEuOo

"Czy wspieramy drobne sklepy w kontrze do dużych sieci handlowych?"
"Czy zostawiamy to wolnemu rynkowi?" - Janusz

@3e Jeszcze raz komentarz do sub1 powinien się pod nim pojawić.

@3e To jest odpowiedź sub 2

@3e To jest odpowiedź sub 1

To głowna wypowiedź.

@Bernard
Szkoda, że forum nie wyświetla "strukury" odpowiedzi. Bo to jest odpowiedź na pierwszy komentarz. Wobec tego następny komentarz do zatwierdzenia to drugi od góry.

Złożony tekst z naniesionymi poprawkami (bardzo drobne - automat nieźle to zrobił - chyba że sam już coś poprawiałeś) :

• Zamiast rościć sobie prawo - dałem pretendują.
• W wstępie powtarza się fraza "Co więcej" - więc wyciąłem jej powtórzenia.
• Rodział drugi "do zdobycia wyborczej wiktorii", do zdobycia władzy
• Doprecyzwoanie Wall Street Occupy.
• Inne drobiazgi.

Partie Piratów: Ruchy społeczne elektronicznej demokracji

Dmytro KHUTKYY (Kone Foundation Fellow, Helsinki Collegium for Advanced Studies, University of Helsinki, Finland. Contact: khutkw@gmail.com)

2019. This work is published under https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/(the “License”). Notwithstanding the ProQuest Terms and Conditions, you may use this content in accordance with the terms of the License.

Współczesne technologie ułatwiają demokratyczną partycypację w formie cyfrowej. Partie Piratów pretendują do reprezentowania takiej upodmiotowionej demokracji elektronicznej. W związku z tym w niniejszym opracowaniu badamy, czy Partie Piratów są rzeczywiście ruchami społecznymi praktykującymi i promującymi demokrację elektroniczną. W tym celu zastosowano metodę "realnych utopii", badającą pożądane, realne i osiągalne alternatywne projekty społeczne. Jeśli chodzi o metody, badanie opiera się na analizie wywiadów eksperckich i manifestów politycznych. Badanie wykazało, że Partie Piratów są autentycznymi inicjatywami demokratycznymi, szeroko wdrażającymi zasady i mechanizmy demokracji elektronicznej. Ogólnie rzecz biorąc, badane Partie Piratów sprzyjają partycypacji członków na wszystkich etapach kształtowania polityki. Mimo że Partie Piratów osiągają niskie wyniki wyborcze na urzędy publiczne, ich modele wewnętrznej organizacji demokratycznej i idee polityczne są upowszechniane przez inne partie.

1 Wstęp

Współczesna cyfryzacja życia publicznego zakłada, że demokracja może być realizowana również poprzez uczestnictwo w polityce online. Taką elektroniczną demokrację można zdefiniować jako "wykorzystanie technologii i strategii informacyjnych i komunikacyjnych przez aktorów demokratycznych (rządy, urzędników, media, organizacje polityczne, obywateli/wyborców) w procesach politycznych i rządzenia w społecznościach lokalnych, narodach i na scenie międzynarodowej" (Clift 2004). Co więcej, Earl i Kimport (2011) twierdzą, że Internet umożliwia łatwiejsze i bardziej opłacalne środki komunikacji online, mobilizację do protestów offline, e-aktywizm poprzez instrumenty e-uczestnictwa oraz samoorganizację e-ruchów. Ponadto, biorąc pod uwagę globalny charakter Internetu, e-uczestnictwo może przekraczać granice i rozwijać się na dużą skalę - na poziomie regionalnym, narodowym, a nawet ponadnarodowym. Narzędzia internetowe mogą sprzyjać zaangażowaniu na wszystkich etapach cyklu kształtowania polityki, który obejmuje, według Hooda (1998), ustalanie agendy, formułowanie polityki, jej przyjmowanie, wdrażanie, monitorowanie i ewaluację.

Pod tym względem Partie Piratów (dalej - "PP") są czasem postrzegane jako udany eksperyment w dziedzinie e-demokracji. Ruch ten rozpoczął się od szwedzkiej Piratpartiet, założonej 1 stycznia 2006 roku (Anderson 2009). Przywłaszczyli sobie oni słowo "piraci", używane przez media do oznaczania przeciwników własności intelektualnej. Początkowo ich celem było zwrócenie uwagi na dyskusyjne prawa autorskie, ale później ich program rozszerzył się na tematy praw obywatelskich w domenie cyfrowej i demokratycznej partycypacji. W ciągu 13 lat, do początku 2019 roku, obecność PP wzrosła z 1 do ponad 44 stowarzyszeń (Pirate Parties International 2019). Założyciel ruchu Falkvinge (2013) zdefiniował inicjatywę jako zdecentralizowany, zespołowy wysiłek wolontariuszy współpracujących nad wspólnym celem, w którym władza jest delegowana w taki sposób, że każdy może podjąć niemal każdą decyzję za całą organizację. Ale czy to stwierdzenie jest zgodne z empirycznymi dowodami? Aby się tego dowiedzieć, niniejsze studium ma na celu sprawdzenie normatywnego projektu PP w porównaniu z rzeczywistością polityczną ich wewnętrznej organizacji i szerszego wpływu instytucjonalnego. Dlatego też niniejsze studium stara się odpowiedzieć na pytanie badawcze, czy PP są ruchami społecznymi prawdziwej demokracji elektronicznej?

W następnej części przedstawione zostanie teoretyczne tło tego badania, w części metodologicznej - podejście badawcze i projekt, w części dotyczącej ustaleń - wyniki badania, a w części końcowej podsumowane zostaną wspólne wzorce PP, omówione ograniczenia i zasugerowane perspektywy dalszych badań.

2 Przegląd literatury
Jako organizacje realizujące działania na rzecz zmiany społecznej, a nie dążące do zdobycia realnej władzy, Partie Piratów mogą być ściślej kojarzone z ruchami społecznymi niż z tradycyjnymi partiami politycznymi. W tym kontekście Almqvist (2016) postrzegał PP jako alternatywne ruchy społeczne realizujące subpolitykę (lub sub [system] politics), realizowaną poza zinstytucjonalizowanym systemem politycznym, oraz subaktywizm, czyli praktyki osobistego upodmiotowienia. Jednak tak długo, jak cele PP wymagają zmian prawnych, dążą one do oddziaływania na państwo, niezależnie od tego, czy znajdują się w strukturach władzy, czy poza nimi. Jest to zgodne z definicją Tilly'ego (1984) prawdziwych ruchów społecznych jako trwałych interakcji między władzą a inicjatorami zmian. Chociaż połączenie działań protestacyjnych i wyborczych PP odzwierciedla podkreślaną przez Goldstone'a (2003) organiczną interakcję między ruchem społecznym a partiami politycznymi. Burkart (2014) również przyznał, że PP zarówno bezpośrednio angażują się w system polityczny, jak i działają jako ruch kontrhegemoniczny kontestujący władzę korporacyjną i państwową.

PP jako ruchy społeczne mogą być klasyfikowane w kilku aspektach. Postill (2018) powiązał wzrost liczby cyfrowych aktywistów PP z nowymi ruchami protestującymi. Biorąc pod uwagę cel PP, jakim jest wpływanie tylko na określone obszary polityki, można je oznaczyć jako reformatorskie ruchy społeczne - zgodnie z klasyfikacją Aberle'a (1966). Biorąc pod uwagę, że działają one wewnątrz istniejących granic instytucjonalnych, w terminologii Wrighta (2011) można je również określić jako dążące do transformacji poprzez symbiotyczną metamorfozę - socjaldemokratyczne ewolucyjne adaptacje z wykorzystaniem instytucji państwowych. W aspekcie cyfrowym, Edick (2015) porównał PP do Net Party w Argentynie i Podemos w Hiszpanii, które również wykorzystują technologię open-source do organizacji politycznej. Dalej, Hartleb (2013) znalazł wspólne cechy między niemiecką PP i włoskim Ruchem Pięciu Gwiazd, ponieważ oba są populistycznymi, nowymi ruchami antyelitarystycznymi wykorzystującymi nowoczesne technologie komunikacyjne, co czyni je "cyberpartiami" lub "partiami sieciowymi". Te szersze podobieństwa z innymi ruchami zostały potwierdzone przez ustalenia Fredrikssona (2015); wielu członków PP, z którymi przeprowadzono wywiady, postrzegało siebie jako część znacznie większego globalnego ruchu demokratycznego, który obejmuje protestujących w ramach ruchu Okupacji Wall Street (Wall Street Occupy), aktywistów Arabskiej Wiosny i innych.

Co więcej, PP jako całość mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny. Ich rozprzestrzenianie się ze Szwecji do innych krajów odpowiada procesowi dyfuzji, w którym idee, praktyki i ramy rozprzestrzeniają się z jednego kraju do drugiego (della Porta i Tarrow 2005). Na początku łączyła je wspólna agenda, ale później, wraz z powstaniem Międzynarodowej Partii Piratów (dalej - "PPI"), stały się prawdziwie globalnym ruchem społecznym. Z tej perspektywy przypominają one transnarodowe sieci rzecznicze (Laxer i Halperin 2003) i ponadnarodowe stowarzyszenia działające na rzecz zmiany społecznej (Smith i Wiest 2012), których celem jest zapewnienie ludziom większego wpływu na decyzje, które mają wpływ na ich życie. W tym kontekście PP mogą być postrzegane jako globalny ruch społeczny, aktor globalnego społeczeństwa obywatelskiego - w rozumieniu Keane'a (2003). Odpowiednio Edick (2015) nazwał je międzynarodowym, oddolnym ruchem populistycznym. Natomiast Banaji i Buckingham (2013) uznali PP za międzynarodowy ruch, angażujący ludzi na rzecz kwestii o dużym znaczeniu demokratycznym i politycznym.

@bernard Bardzo ciekawy dokument (jestem dopiero w połowie) - bo identyfikujący co się dzieje w ogóle z rozróżnieniem na poszczególne kraje.

Moje obserwacje i sposrzeżenia:
Czy nie warto by było go przetłumaczyć? Dla kogoś kto nie rozumie ideii piartów mógłby być to ciekawy wprowadzajacy tekst (chyba, że dysponujemy lepszym), który dokumentuje jak konieczność uznania postępu technologicznego oraz zacofania systemów prawnych w zakresie regulacji prawa oraz sposobów jego realizacji implikuje istnienie tego typu ruchu.

Czy nie warto również wyjaśnić - odwróconą rolę kształtowania się poglądów politycznych oraz rozwiązywania problemów poprzez głosowania, ankiety i kolaborację w oparciu o nowoczesne (dla wielu na szczęćie już współczesne) metody komunikacji.

Szczególnie dużą rolę poświęciłbym krystalizacji poglądów grupy - jako odwróconej roli partii takich jakie znamy - która identyfikuje poglądy i przekonania wraz z gotowymi rozwiązaniami wśród swoich członków. W przeciwieństwie do partii wodzowskich (zwłaszcza w naszym kraju), z korporacyjną ścieżką kariery politycznej, obliczonych na bezwględną lojalność i poddaństwo wobec idei i założeń bez możliwości zajęcia włąsnej nieskrępowanej pozycji w danej kwesii.

W ogóle zastanawiam się, jak wiele można czerpać z opracowań i tekstów pozostałych parii zwłaszcza w zakresie reusability kodu programu parii czy nawet tekstów wyjaśniających.
Tłumaczenie maszynowe mogło by załatwić większą częsć roboty by potem gotowe istniejące "gdzieś tam" teksty i pomysły oszlifować i dostosować do naszych raliów.
Myślę, że jak dobrze to zorganizować i podzielić się pracą - można by wiele miesięcy pracy zaoszczęcić nie wyważając otwarych drzwi.

To jest początek zapisków rekomendowanego sposobu prowadzenia dyskusji.
Ze względu na fakt iż, naszym celem jest wprowadzenie demokracji płynnej, myślę, że warto popracować nad prostym kodeksem, który pozwoli nam się efektywnie i skutecznie komunikować. Zwłaszcza, jeżeli dojdzie do sytuacji w ktorej będzie trzeba "zmierzyć się w boju" z adwesarzem.
Pamiętajmy, że nawet zbrojne wojny są formą dyplomacji i prowdzi się według pewnych konwencji do których obie storny się zobowiązują w czasach pokoju - a i sami piraci choć buntownicy z wyboru to Ci najwybitniejsi zapamiętani zostali bo mieli swój kodeks.

Nie chcę by była to jakaś "nakładka" na istniejący regulamin i by za odstępstwa od niżej
zdefinowanych rekomendacji była jakakolwiek kara - bo nie o to w tym chodzi.

To co poniżej to moja propozycja:

Code of conduct.

Starcie poglądów
Prowadząc dyskusję i wymianę poglądów pamiętaj o:

• Zachowaniu kultury osobistej wobec adwesarzy o innych poglądach. Gdy uczestnicy "pojedynku" nie pierwszy bój ze sobą toczą, wówczas mowa kwiecista i nacechowana dynamizatorami jest dopuszczalna gdy nie jest używana do formułowania argumentów Ad-Personam.
• Nigdy nie krytykuj osoby - lecz krytykuj idee poprzez rzeczową i merytoryczną argumentację lub zderzenie z faktami. Jeżeli to możliwe podeprzyj fakty linkami do dokumentów lub danych źródłowych.
• Zapoznaj się z katalogiem sofizmatów i nie stosuj ich świadomie i nie obawiaj się obnażać ich w rozmowie z adwesarzem.
• Zapoznaj się z katalogiem błędów poznawczych i nie krępuj się je obnażyć w argumentacji lecz bądź gotów i przyjmij z godnością ciosy przeciwnika z tej samej "broni".

Plakat z sofizmatami: https://yourlogicalfallacyis.com/pl
Lista błedów poznawczych: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_błędów_poznawczych

Rozwiązywanie problemów
Zgłaszając i omawiając pomysły pamiętaj o regułach burzy mózgów.

• Wyznaczcie cel
• Ustalcie deadline by nie dyskutować w nieskończoność.
• Zapisuj wszystko - to akurat samo się zrobi.
• Nie oceniaj - każdy pomysł jest dobry i nawet jeżeli jest dziwny lub niedorzeczny nie zasługuje krytykę.
• Bądź kreatywny i zachęcaj innych do kreatywności. Baw się słowem, twórz metafory, nie bądź zupełnie poważny :).

Proszę o komentarze i reedycję z własnymi pomysłami.

Stary ale nadal bardzo aktualny wpis na blogu o tym jak łatwo przyjmujemy poglądy grupy i włąściwie dlaczego to robimy.

Punkt wyjściowy do rozbicia monolitycznego "jądra" swoich własnych poglądów i zastąpienie jej lekką i elastyczną architekturą opartą na modułach reprezentujących poszczególne poglądy na dane zagadnienie.
http://rafalkosik.com/pakiety-memowe-2

Ukazanie groźnych skutków ludzkiego wpływu na sieci społecznościowe. Ten problem najlepiej zauważają ich twórcy — eksperci ds. technologii.

Aktualnie film dostępny tylko na platfromie Netflix.
https://www.netflix.com/watch/81254224?source=35

https://www.youtube.com/watch?v=uaaC57tcci0

Recenzja filmu: https://www.whysosocial.pl/social-dilemma-czy-warto-obejrzec-nowy-dokument-netflixa/

Inny dokument w tym samym temacie:
https://www.channel4.com/news/data-democracy-and-dirty-tricks-cambridge-analytica-uncovered-investigation-expose?fbclid=IwAR31pJYn6inNH4Bmo1dELe9WwkzU_1kS7frtlFLeIDauxOgdkP59IkF1USM

Dla tych, którzy jednak wolą czytać - opis zjawiska z 2016 roku https://www.vice.com/en/article/mg9vvn/how-our-likes-helped-trump-win

Tłumaczenie z języka angielskiego-The Great Hack to film dokumentalny z 2019 roku o skandalu dotyczącym danych Facebook – Cambridge Analytica, wyprodukowany i wyreżyserowany przez Jehane Noujaima i Karima Amer, obaj byli nominowani do Oscara. Muzykę do filmu skomponował nominowany do nagrody Emmy kompozytor filmowy Gil Talmi. Wikipedia (angielski)

Film omawia kulisy i mechanizmy psychometrii wykorzystywanej do manipulacji poprzez mikrotargeting na portalach społecznościowych w celu wpływania na wyobrców w czasie kampani wyborczych realizowanych z pomocą firmy Cambridge Analitica.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=YDKo8QmhKLk&ab_channel=NetflixIndia

Film obecnie dostępny jest tylko na Netflixie - od premiery był przez jakiś czas dostępny na youtube.
Jeżeli ktoś znajdzie "wolny" dostęp do dokumentu proszę o komentarz.
https://www.netflix.com/title/80117542

W trakcie dodwania tego postu dowiedziałem się, że istnieje coś takiego https://en.wikipedia.org/wiki/Do_Not_Track.

Z opisu wynika, że nie przyjeło się to za bardzo.
Myślę, że można dodać do postulatów by było honorowane przez usługi publiczne - bo z tego co się orientuję - bywa z tym różnie.

Do Not Track to interaktywny serial dokumentalny z 2015 roku o prywatności w Internecie, opracowany i wyreżyserowany przez Bretta Gaylora.

Serial składa się z 7 (każdy około 1h) interaktywnych odciknów dokumentu w którym dowiesz się w jaki sposób jesteś sledzony w internecie - oraz przez kogo. Interaktywne przerywniki dokumentu są tak naprawdę aplikacjami w z którymi widz wchodzi w interakcję w trakcie "seansu".

W mojej opinii lektura obowiązkowa, każdego współczesnego internauty w prosty i przystępny sposób wyprowadza w konsekwencje śledzenia w internecie.

https://donottrack-doc.com/en/

Polskie tłumaczenie niezbyt może szczęśliwe (automatem)

"The Age of Surveillance Capitalism to książka non-fiction z 2019 roku autorstwa profesor Shoshany Zuboff, która przygląda się rozwojowi firm cyfrowych, takich jak Google i Amazon, i sugeruje, że ich modele biznesowe reprezentują nową formę kapitalistycznej akumulacji, którą nazywa "kapitalizmem nadzoru". - Wiki

https://feb.unhas.ac.id/mm/wp-content/uploads/2020/11/The-Age-of-Surveillance-Capitalism_-The-Fight-for-a-Human-Future-at-the-New-Frontier-of-Power-PDFDrive.com-.pdf.pdf

VPRO - zrealizował również interesujący dokument/wywiad z autorką książki o tej samej nazwie.
https://www.youtube.com/watch?v=hIXhnWUmMvw&ab_channel=vprodocumentary

Pierwszy wykład Lessinga na TED;dzie - dla tych dla których książka jest TL;DR
https://www.ted.com/talks/lawrence_lessig_laws_that_choke_creativity

Essej na temat sposobów tworzenia oprogramowania - opisujący efekty sieciowe oraz mądrość tłumu "crowdwisdom".
Praktycznie pierwsza pozycja opisująca duch ruchu open/free source.

Polskie tłumaczenie online http://www.mkgajwer.jgora.net/katedra.html

Wersja angielska : http://users.ece.utexas.edu/~perry/education/382v-s08/papers/raymond.pdf